من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو

سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور ازین بیخبری رنج مبر هیچ مگو

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو ...



تاريخ : یک شنبه 6 بهمن 1398 | 13:38 | نویسنده : دختر باران |

 

      اگر روزی خیانت دیدی بدان ارزشت بالاست...



تاريخ : دو شنبه 24 شهريور 1393 | 1:25 | نویسنده : دختر باران |

   

 در درون خودت

      دنبال نقطه ی تمرکزی بگرد

           که با آن همه چیز شدنی است



تاريخ : یک شنبه 16 شهريور 1393 | 1:19 | نویسنده : دختر باران |

      تنهایی

            را دوست دارم ...

   به شرط آنکه هر از گاهی دوستی بیاید

    و درباره ی آن با هم گپی بزنیم.



تاريخ : یک شنبه 16 شهريور 1393 | 1:14 | نویسنده : دختر باران |

شاید این را شنیده ای که زنان

در دل `آری` و `نه` به لب دارند

ضعف خود را عیان نمی سازند

راز دار و خموش و مکارند

 

آه، من هم زنم،زنی که دلش

در هوای تو میزند پرو بال

دوستت دارم ای خیال لطیف

دوستت دارم ای امید محال

 



تاريخ : پنج شنبه 9 مرداد 1393 | 1:44 | نویسنده : دختر باران |

من زنده بودم اما، انگار مرده بودم

از بس که روزها را با شب شمرده بودم

یک عمر دور و تنها، تنها به جرم اینکه

او سر سپرده می خواست، من `دل` سپرده بودم



تاريخ : پنج شنبه 9 مرداد 1393 | 1:17 | نویسنده : دختر باران |

این شهر،

شهر قصه های مادربزرگ نیست

که زیبا و ارام باشد

اسمان را هرگز ابی ندیده ام

من از اینجا خواهم رفت و فرقی هم نمی کند

که فانوس داشته باشم یا نه...

کسی که می گریزد از گم شدن نمی ترسد...



تاريخ : چهار شنبه 8 مرداد 1393 | 19:32 | نویسنده : دختر باران |

جایی که بودن و نبودنت هیچ فرقی ندارد،

نبودنت را انتخاب کن،

 اینگونه

به بودنت احترام گذاشته ای...

 



تاريخ : چهار شنبه 8 مرداد 1393 | 19:12 | نویسنده : دختر باران |

برادرجان!!!

تو را از جان خود اهسته می بوسم,

که تا هستم بدانی شعر خواهر نامه زجر جدایی بود...

برادرجان!!!

تو را خواندم به کابوس تمام شام گاهانی که

جز نقش صدایت هیچ چیزی در دو دستم

های های بی کسی را وصله ماندن نمی دانم...

چه رسمی دارد این دنیا!!!    

دوگانه سوزدم در درد هایی را که درمانش تویی

و راهمان تا اسمان جای سخن دارد...

ولی بی تاب دیدارم!!!

برای دیدنی کز ارزویم رد امیدش گذر کرده است

و میدانی که دیدارت برایم ارزوی تا ابد بودن کنارم را

طلب کرده است از هر غروب رفته پاییز...

 



تاريخ : سه شنبه 7 مرداد 1393 | 1:12 | نویسنده : دختر باران |

دلا!!! تا کی اسیر این و ان بودن  

دلا تا کی بهاری را خزان دیدن

دلا مهجور بودن را به قیمت چند خریدن

عصای کهنه بختی به یک چشمی ندیدن

دلا حرف دلت را تا زبانت گفتوگو کن

قفس داری به رسم رازداری جستوجو کن

دلا خون گریه کردن بهر یاران شرمگینم

حیا را لقمه عفت ب مشتی می خریداری نمودم

دلا صبروصبوری کردن از دیوانه اموز

ک عمری را به لبخندی گذر کردن, بهاسوز

دلا خسته, دلا غمگین, دلا مست از چه داری

همین را بس که از هجرت به عبرت نکته دانی

دلا!!! دل دل مکن, دل را چه باک است

هنر در عاشقی ماندن, خطاب است

هنر ان است که دل را وصله هجران بدانی

وگرنه عشق ورزیدن به هرکس را هنر نی



تاريخ : دو شنبه 6 مرداد 1393 | 1:42 | نویسنده : دختر باران |

نگفتنی ها را به پاس حکمتت منتظر گذاشتم که

چون خودت نوشتی: افتادن یک برگ بی حکمت نیست....

چه برسد به ما که امده ایم و می ایند و پاییز با بی برگی اش می رسد!!!

         خدایا!!!

ترس دارم به پیشگاهت از فاصله پاکی امدن تا ...... رفتنم!!!

         خود بگو مهربانم!!!

اگر فاصله امدن تا رفتن را به من سپردی،

نگو که بد رفتم...          نگو که بد کردم و بد بودم...

میان این سرنوشت، میان این همه دل، لحظه ای غریب شده ام...

         چرا کسی نمی فهمد که من امده ام؟؟؟

         و چقدر دلم گرفته است...

                                                       " تولدم مبارک"گریه



تاريخ : شنبه 4 مرداد 1393 | 1:14 | نویسنده : دختر باران |

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                     عشق را فهمیدم،توهم بود!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                    چشم های انتظارم دیگر منتظر نمی ماند!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                    دست ها خالی ام،آخرین پناهم بود!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                     تنهایی ام، تنها راه ماندن بود!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                    از سر سفره عشق، گشنگی نصیبم شد!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                    از ارزشم فقط خودم ماندم...

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                   خنده هایم طعم تلخ کبود می دادند!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                   پشته خالی تکیه گاهم بود!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                 فقط سکوت راه چاره ام می شد!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                  دروغ جواب روزهایم بود!!!

روزگار بزرگ می کند مرا وقتی

                                 روزگار گور آرزویم بود...



تاريخ : پنج شنبه 2 مرداد 1393 | 2:19 | نویسنده : دختر باران |

آری که در غم یار ، یار بایستی...

این روز ها خدا یار تر شده است.

حرفم برای کسی طعم درد را نمی دهد...

از معنی عشق و انتظار چه چیز گم شده است!!!

دیگر منم که توانم نمانده است...

باید که یاد بگیرم تنهایی ام، عادتم شده به عکس!!!1

من خط نوشتنم را عبادتیست تا به دل

گویا که سنگ شدن رسم آخر است...

من مرد روزهای سخت دیدن نبوده ام،

حاشا!!!    زمان،  به چه رویی جفا شدم؟؟؟

بودن به عشق را هرزگی ام می رود به غیر،

اما !!! خدا....  تو پناهم نمی دهی؟؟؟...

دستان من محتاج قصه ی با دوست بودن است!!!

دانی که هیچ راهی پناه آخر نمی شود؟؟؟

اری...

گر می شود عشق را به حق سکوت، جدا واداشت؟؟؟

من به حکم چه اینگونه خیسم از گریه...

 

تمام تنم امروز می لرزد از زبان تنهایی

هر از گاهی خیال باطل، مرا به دلم می کشد که بی وفایی



تاريخ : پنج شنبه 2 مرداد 1393 | 1:40 | نویسنده : دختر باران |

شب شده است و طاقت درد امانم نمی دهد...

از سوی دل صدایی برای حضورم نمی کشم!!!

می خواهم بی گدار به اب زنم هر آنچه را که هست...

اما!!! نبود چیزی بجز خیال من...

آه!!! ای دلم، رسوا ندان مرا دامی که در آن فتاده ام، غم است!!!

از عشق خاطره ای جز ای کاش ها ندیده ام،

من پای حرف هایی مانده ام که ندیده ام...

از دور دست ها صدایی مرا به بیچارگی، ثمر رسید:

کی عاشقی که تو را جان نمانده است،

آخر به پای حرمت روزهای انتظار،

روزی شکست، سهم و نانت نمی دهند!!!

گویا باطل خیال کرده ام که یاری هست،

اما!!!  بدان که سراب را باید رسید تا بفهمی اش...



تاريخ : سه شنبه 10 تير 1393 | 22:23 | نویسنده : دختر باران |

گفت عاشقت هستم!!!

   گفتمش عشق چیست???

     خندید و گفت: علاقه شدید قلبی...

     اما!!!...

    نمی‌دانستم منظورش...

                   علاقه شدید قلبی به شکستنم بود...!!!



تاريخ : شنبه 30 فروردين 1393 | 1:15 | نویسنده : دختر باران |

 از یه جایی به بعد...

 مرض چک کردن موبایلت خوب میشه

 حتی یه وقتایی یادت میره موبایل داری

 دیگه دل شوره نداری که گوشیتو جا بزاری یا پیامات بی جواب بمونه

 از یه جایی به بعد...

 دیگه دوسنداری کسی رو به تنهاییت راه بدی

 حتی اگه تنهایی کلافت کرده باشه

 از یه جایی به بعد...

وقتی کسی بهت میگه دوست دارم میخندی و ازش فاصله میگیری

از یه جایی به بعد...

 دلت برای یه اغوش امن تنگ میشه و دیگه به هیچ اغوشی فکر نمیکنی

از یه جایی به بعد ...

حرفی واسه گفتن نداری و سکوت رو به هر حرفی ترجیح میدی و می ری تو لاک خودت

از یه جایی به بعد ...

از اینکه دوست داشته باشن می ترسی

و جای دوست داشته شدن ها قلبت ازش می سوزه

از یه جایی به بعد...

یه حسی داری به نام بی تفاوتی

نه از دوسداشتن ها خوشحال میشی

نه از دوست نداشته شدن ها ناراحت

از یه جایی به بعد

... توی هیجان انگیز ترین لحظه ها هم فقط نگاه می کنی...



تاريخ : شنبه 2 فروردين 1393 | 16:39 | نویسنده : دختر باران |

          نائب و زیاره همه دوستان خواهم بود اگه لیاقتی باشه



تاريخ : جمعه 16 اسفند 1392 | 14:10 | نویسنده : دختر باران |

 ادم ها انقدر زود عوض می شوند

 انقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی،

 و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها و دشمنی ها فاصله افتاده است !!!

 من چراغ ها را خاموش خواهم کرد...



تاريخ : دو شنبه 5 اسفند 1392 | 23:22 | نویسنده : دختر باران |

 

 خدایا !!!

    برایم نخند....

           به حکم عشق پاک اینگونه تنها شده ام....



تاريخ : چهار شنبه 30 بهمن 1392 | 21:8 | نویسنده : دختر باران |



تاريخ : سه شنبه 29 بهمن 1392 | 23:30 | نویسنده : دختر باران |



تاريخ : چهار شنبه 23 بهمن 1392 | 20:22 | نویسنده : دختر باران |

همیشه خواستم از عشق

                                   سکوت جیغ ارامش

                                   ولی خود قرصی از طوفان بی اتمام فردا بود

                                   گذارش خواب و حالم بود



تاريخ : چهار شنبه 23 بهمن 1392 | 19:28 | نویسنده : دختر باران |

    نامه ای به قلبم

احساس میکنم مدتی از تمام وجودت برای خودم غافل مانده ام.

قلبم !!! غصه هایت چطورند؟؟؟ گویا روز ها که می گذرند زاییده می شوند

به مرور خاطره ها که ثانیه از ثانیه ای دست نیافتنی ترند....

شرمنده ام که ندانستم از من چه می خاستی و من چگونه با تو رفتار کردم

گاهی به کمک قلبم و گاهی بی هیچ دلیل...

 

 



تاريخ : شنبه 12 بهمن 1392 | 16:25 | نویسنده : دختر باران |

 و ان روز تمام دهکده را به خاک جارو زدم که مبادا رده پای آمدنش سراغم را

گرفته باشد...   فریاد ها را به باد رها کردم که صدایش را به پیچش خود غرق

کند و هجاجی کند به قامت الف"آمدن"...       دیگری چشم را به آفتاب خیره

کردم که همه جا را چون تاریکی سایه ببینم و نبینم کسی را که حضور به

دیدنش، میلرزاندم...      پاهایم را به قلاب نرفتن به سلابه کشیدم تا به جای

خود درجا بزند تا قدم به قدم، قدمی نمانده باشد...      اما...    به بازویی و

ریسمانی و فریادی بند شدم وقتی دلی منتظر داشتم؟؟؟

به خاک ریختمش، به سلابه کشیدمش ولی چه سود که دیگر مال من نبود...

او آمد و دل تپید و با او رفت...     من ماندم و هجای تنهایی به سمفونی بی

کسی!!! دل ، صاحبش را او دید و من تمام مدت غریبه ای بیش برای

                                                                بی کسی اش نبودم...



تاريخ : پنج شنبه 10 بهمن 1392 | 18:31 | نویسنده : دختر باران |

                       مرا در قلب خود پنهان نمودی

                                             مرا زندان باغ دل نمودی 

                       وفایت را برایم رخ کشیدی 

                                             کنار عکس دل نقشی کشیدی

                        دگر حال و هوایی بود دل را 

                                              صفای عشق و یاری بود جان را  

                        به هر لحظه بهاری بود عمرم  

                                              وجودم بر رهایی بود هر دم 

                        به خود تا امدم از خود نبودم  

                                              دگر تابی برای جان ندیدم 

                        به ناگه فاصله رسمی بنا کرد 

                                              به نخوت این نظرها را جدا کرد  

                        ز ایام جدایی بیم دام  

                                              میان دست خود حالی ندارم  

                        به تنهایی شبانی امدند و روز گشتند  

                                           مرا در خلوت بیداری ام خاموش کشتند

                        به لطف عشق دست از جان چشیدم

                                             میان درد دل زخمی کشیدم    

                        نمی دانم چه رو در حسرت یارم نشستم

                                      کما هر لحظه را با عشق معشوقم سرشتم

                        خدایا!!!من به درگاهت، به خاکت سجده کردم

                                             دلم را جان فدای عشق کردم

                        به نازم من به این لیلی و مجنون

                                             که روزی را به دل دادند پر خون



تاريخ : چهار شنبه 9 بهمن 1392 | 17:17 | نویسنده : دختر باران |

   

                   حوصله کن دلم، هراسان روزهایت را میگذرانی

                     که چرا کسی معنای تنهاییت را نمی فهمد؟؟؟

                              این چه انتظاریست که خود غرق هیچند وخود...



تاريخ : چهار شنبه 9 بهمن 1392 | 17:1 | نویسنده : دختر باران |

              بر کلبه احزان من امشب خبر آمد

                                                 

                                چون یوسف گمگشته مرا گرگ دریده است...



تاريخ : سه شنبه 8 بهمن 1392 | 20:29 | نویسنده : دختر باران |

                      



تاريخ : دو شنبه 7 بهمن 1392 | 20:35 | نویسنده : دختر باران |

 شاهد آن روز بارانی که بود؟؟؟                   

                            ناظر ابرای طوفانی که بود؟؟؟

 یادم است از یادها می گفت و رفت               

                            ساه بود اما پر از معنا که رفت!!!

 رفت زانوهای من سست تر ز او                  

                             سجده سجاد را از من ربود...

 راه را رفتم، کمان ار، پیچ را                        

                             جاده بی انتهای خیس را...

 ساز من آه است و کوکش با که بود             

                             ناله من ذکر یک "الله" بود!!!

 دل در اندوهش بماند ساقی کجاست؟؟؟         

                             ساده گفتم، یار ما از ما جداست...



تاريخ : دو شنبه 7 بهمن 1392 | 18:39 | نویسنده : دختر باران |

 امروز نیز ثنای تو نصیبم شد از سرادقات اسرار نهان و اشکارت،

 بضاعت من ازین بوم پرنیانی، شگفتی آفرینش خود بود برای من...

 تو چه مرا آفریدی و من چگونه زیستم؟؟؟

 هشیوار بودم و دل مرده شدم...

 کلامت نغز بود و من نقض کردم...

 زلتم، ذلت آورد و                 بیخ از بیخ طرد شدم...

 باز تو ماء معین خوراندیم و معینم شدی!!!

 و من مقسوم سرنوشت گشتم...

        کان ای لامکان...

 مرا بری کن از ادبار و شماره گیرم مباش در حشر کبیر...

                                                                          ای مهیمن...



تاريخ : دو شنبه 7 بهمن 1392 | 17:13 | نویسنده : دختر باران |
صفحه قبل 1 2 صفحه بعد
.: Weblog Themes By BlackSkin :.